İlk kez müdür tarafından kılık kıyafetten azar işittiğin gün gördüm seni, gözlerimin işe yarayıp beynimi harekete geçiren o gün... "Kimsin, kimlerdensin, adın ne, nerden geldin, nasıl yaratıldın?" sorularının bir tanesinin bile cevabını bilmiyorken hemde... Kırmızı kurdaleli kız olarak adlandırmıştım seni :) Lise başlamadan önceki yaz Furkan Güneş ile beraber "güya" aşk dediğimiz şeyin acı verdiğini sanıyorduk, her Allah'ın günü beraber Sweet Cafe adlı mekanın içinde yatıp kalkmadığımız kalıyordu. Belki gitmişsindir oraya bilmiyorum, alt katında bodrum vardı. Orda oturur, karşılıklı dert yanardık birbirimize. Ve o gün, seni gördüğüm gün, Furkan'a gösterdim seni, bana "Kardeşim adı Aysu, bana arkadaşlık isteği yolladı facebook'tan" diye ismini öğrenmiş, büyük bir hevesle eve gidip facebook'tan eklemiştim seni hemen. Nasıl ederim, naparım, ne ederim, nasıl cesaret ederim diye düşünmeme gerek kalmadan Furkan'ın kızı kaçırdın demesiyle umutsuz vakaya döndüm napayım bende. Sonra bildiğin gibi Cansel falan fistan derken okulun o şekilde bir kaç hafta geçmesinin ardından bayrama girmiş, haliyle bizde Cizre'ye gitmiştik. Her haltımı danıştığım kuzenime napmam gerektiğini sordum, yalnızlığı derinden hissediyordum alışkın değildim çünkü. Elif ile çıkmamı istediğini söylemiş, bende onu dinlemiştim haliyle. Sonra... Elif'le ne yaptım ne ettim bir türlü istediğim, aradığım duyguyu bulamadım. O anlam veremediğim daha adını bilmediğim, daha doğrusu adlandıramadığım tarifi olmayan aşkı... Elif ile bir türlü yapamıyor ve Elif'ten ayrılmayı istediğim duruma gelmiştim. Başkasını istiyodum o aradığım duyguyu bulamıyordum onda. Derken, yine seni facebook'ta görüp Berkay'la ilişkinin bittiğini görmüştüm. Değişik hissettim o an. Bi kaç gün geçti, bayram bitti ve bizde Antep'e dönüyorduk. Arkadaşın olduğunu bildiğim Mirayet'e hemen seni sorma gereği duydum. Yoldaydık o gün dün gibi hatırlıyorum. Berkay ile neden ayrıldığını v.s, v.s... sordum. Neden diye sordu bana Mirayet ve bende senden hoşlandığımı söyledim. Ahh o an varya! İyi ki Mirayet'e mesaj attım o gün iyi ki! Hemen bir gün sonra; Pazartesi... O kırmızı kurdeleli kız olarak adlandırdığım sen; bi anda Mirayet'le sınıfıma geldin, o günün öğle arası gözlerin gözlerime bakıyodu. Adımı bile bilmediğini düşündüğüm sen, bana bakıyordun! O duygu geldi mi dedim kendi kendime? Mirayet bana o gün teklif et, et, diye gazlarken 1 gün ileriye atma gereği duydum; farklı olsun istiyordum basit bi teklifle beni reddetmenden korktum gerçekten. Ne yaptım, ne ettim sordum soruşturdum ve böyle bi fikir çıktı. Bir parça kağıdın hayatıma renk kattığı an.. 15 Kasım 2011 Salı... Okulun 2.tenefüsü, kantinde oturmuş, o kağıdın yüzünde oluşturduğu ifadeyi izliyodum... Ayrıcada seni. Değil seni, hayatımın geri kalanını izliyormuşumda bugünlerde anlıyorum. Günler geçti, aylar geçti.. İyi kötü koca bi 8 ay... Derken abinin duyuşu; yıkmıştı beni. Şok etmişti çünkü o tür şeyleri düşünecek olgunlukta değildim. ve senin abinle aranın bozulduğunu, benim sana zarar olduğumu bu ilişkiyi bi çırpıda bitirebileceğime inanıp son verdim.. Pardon kendi sonumu verdim. Sonumuzu.. Koca bi yaz ayrı geçti; ben kalbimden ayrı mı senden ayrı mı yaşadım o kadar ayrı günü bilmiyorum nasıl geçti nasıl kalbim attı benim. Okul yine başladı, ilk haftası çifte kumrular gibi hemen yeniden bulduk birbirimizi. Bir Perşembe günü. Elim sakattı o hafta, ve tıpkı elim gibi bir çok şey sakata bindi hayatımda. Bayram geldi, bu defa Mersin'eydi yolumuz. Annem, babam ben ailecek giderken dönüşte kaldı annem öylece ve hayatımın en kötü günleri belkide en kötü diyebileceğim günler geldi. Sende yoktun, yapayalnız kalmış gittiğini, ciddi ciddi bittiğini düşünüp kabullenme aşamasına girmiştim. Derken hayatım düzene giriverdi birden. Ve sonra 13 Mart geldi. Bi başkasıyla olmama dayanamayan sen, bensizliğe dayanamayan sen pes ettin ve birbirimizi bulduk biz yine. Saatler yine hıphızlı geçiyordu, zamanın durmasını istediğim anlar yine gelmişti. Daha önemlisi sen gelmiştin. Günlerim dolu dolu geçmeye devam etti. Hayatım gökkuşağı gibiydi, sanki yeniden doğmuş gibiydim. Temmuz ayı geldi en sonunda. Sanırım bugüne kadar ilişkinin en büyük darbesiydi o günler. Ve ayrı geçirdiğimiz 9 ayı yazamıyacağım, tarif edilemeyecek kadar kötüydü. Ama neyseki; o kırmızı kurdaleli kız, sahip olduğum, başıma gelen en güzel şeye bu gün bu satırları yazıyorum. Bu doğum gününde böyle yazmak istedim. Böyle olsun istedim. Seni anlatamayacaksam, bari ilişkiyi anlatayım dedim. :) İyi mi oldu kötü mü oldu bilmiyorum ama bildiğim bir çok şey; Sen benim alışkanlığımsın, günışığım, tek kişilik aşk filmim, kendimden bir parçam, cancağızım, yüreğimin diğer yarısı, kızımın annesi, güzeller güzelim, kalp bağım, her şeyinle her şeyim, rüyalarımda bile yaşayamayacağım..! Seni çok seviyorum. Ve bugün en az senin kadar mutluyum, bana bunları yazdıracak, bana hayatımın en özel anlarını yaşatacak kişi doğmuş çünkü. 17 yıl önce bugün! ve bugün seninle beraber kutladığımız 3.yaş günün, dilerim ortalama bi 60 yıl daha beraber kutlarız seninle. İyi ki 'lerimin sebebi, iyi ki doğdun, iyi ki hayatıma girdin, yeni yaşın kutlu olsun!
