Notes

--DENEME PART1--
KAYRA, PEKER VE Asena.
Benim ismim Peker. Zorlu seçimler yaptım, kararlar verdim. Şuan dönüm noktasındayım. Ne yapmam gerek inanın bilmiyorum. Çok özür dilerim, neler olduğunu anlatmadım. Belki seçim yaparken bana yardımcı olursunuz.
Seneler önce, ilkbaharın sonu gelmiş okul sezonu kapanmak üzereydi. Son senemdi. Üniversite neredeyse bitmiş, mesleğimi de öğrenmiştim. Kimya okudum bu arada. Kimyagerim. Bu kısımlar biraz sıkıcı gelebilir. İdare ediverin. Herneyse okul sonu yaklaştı. Ben gerekli şeyleri hazırladım, laboratuvarımı kurmak için. O kadar yıl sonunda okulu bitirdiğime sevindim tabi. O günlerde gidip gelirken hocalarımdan fikir alıyordum. Derken bir gün bir kız da denk geldi. Biyoloji konusunda iyi olduğu belliydi değişik fikirlerde bulunuyordu. Kimya okudum ama eh biyolojide biliyordum yeteri kadar. Daha sık karşılaşmaya başlayınca en sonunda tanışmak istedim. İsmi Asena'ymış. Aynı sene girmişiz okula o da biyoloji üstüne okumuş okulu. Ekstra olarak tarihe de ilgisi varmış. Kafeye gittik işte bir şeyler içiyoruz anlatmaya başladı Asena:
- Ailem de burada yaşıyor, üniversiteden sonra ne yapacağım hiç bilmiyorum. İş kuracağım ama nasıl yapacağım hiçbir fikrim yok, dedi.
Tarih meselesini merak ettim. Tarihle neden alakalı olduğunu sordum.
- Tarih bayağı geniş bir konu, perspektifi var. Çocukluğumdan beridir tarihle alakalı hikayeler okurum. Aksiyonu hoşuma gider. Tarihimizde zaten çok şenlikli bir tarih, dedi.
Valla açık konuşayım, böyle tahmin etmemişim ilk görüşte. Şaşırttı beni. Böyle böyle konuşuyoruz, okulumuzun nasıl geçtiğini anlattık böyle. Akşama kadar kafede oturmuşuz. Vakit nasıl geçti anlamadık. İlk konuşmaya göre de gayet samimiydik. Eve mutlu döndüm.

Yine denk geliyoruz her gün. Selamlaşıyor, konuşuyoruz ayak üstü. Zamanla birbirimiz hakkında daha da bilgi sahibi olduk. Ben ona kimya, O bana biyoloji anlattı. Birbirimizi tamamladık gibiydi. Biyokimya alanında araştırmalar yapmış bazı sonuçlara varmış Asena. Açıkçası böyle bir kız arkadaşım hiç olmamıştı. Aşırı bilgiliydi. Birden fazla alana hakimiyet sağlayabilmişti yani. Okulun bitmesine sayılı günler kala, beni aramıştı. Acil yardıma ihtiyacım var demişti. Sesi aşırı derecede kötü geliyordu. Korkmuştum. Babası kaza yapmış hastaneye geldiğimizde yoğun bakımdaydı. Annesi sağ çıkmıştı. Asena yokken doktorla konuştum. Pek de iyi durumda değil dedi. Ne yapacağımı şaşırmıştım o an. Konuştuk, sakin olmasını istedim. Üzülmüştüm. O an keyfini yerine getirmek istedim. Ama aklıma hiç bir şey gelmiyordu ya! Bir şeyler almaya çıktım. Dönerken aklıma bir fikir gelmişti. Laboratuvar kurmak için neredeyse hazırdım. Ufak tefek işlemler kalmıştı. "Neden Asena'yla çalışmayalım ki? " dedim. O da zaten bu konuda ne yapacağını tam kestiremiyordu. Beraber çok iyi işler çıkarabiliriz dedim. Biraz umutlu bir şekilde yanına geldim. Yorgundu. Bir şeyler yedi. O sırada bende sohbet etmeye çalışıyordum. Konuyu işe getirdim. Beraber çalışmak istediğimi söyledim. Hem zaten kararsızdı. Bende yanıma illaki iş ortağı alacaktım. Yabancı biri olmasındansa tanıdığım yakın arkadaşım olsun dedim, açıkladım ona. Yüzü biraz gülmüştü. Çok teşekkür ederim Peker dedi. 5 bilemediniz 10 dakika sonra doktor yanımıza geldi. Hayati tehlikeyi atlatmış babası. İnanın hayatımda gördüğüm en mutlu tablolardan birisiydi. Aile bireylerini kaybetmek çok acıdır. Babamı kaybedeli 5 sene oluyor. Asena adına çok sevinmiştim. Bende mutlu oldum. Evrak işlerini falan hallettik. Babası bir kaç gün sonra taburcu oldu. Tanıştık. Beraber çalışmak istediğimizi belirttik. Yardımcı olabileceklerini söylediler. Tam da çocukken istediğim şeyler oluyor gibiydi. Hep işime kavuşmak bir an önce düzen kurmak istemiştim. Yeni arkadaşlarım olması da çok hoşuma gitti. Asena'yla belki de farklı çözümler üretecektik sorunlara. Okulun artık son günlerine girdik. Arkadaşlarımla hocalarımla vedalaştım 4 sene güle eğlene çok güzel vakit geçirmiştim. Bir çok sıkıntılı iş yapmıştık. Fazlaca eğlenmiştik. Okulu bitirdiğim için mutluydum. Hocalarımla da konuştum. Destek vereceklerini, iletişimi kesmememizi istediler.

Yaz geldi annemle görüştüm. Her şeyi bitirmiştim ve şuan hayatımı kurmak üzereydim. Beni öyle görünce mutlu oldu. Oturduk hasret giderdik biraz. Ev yemeklerinin tadını özlemişim. Öğrenci evi rezaletini az çok bilirsiniz. Çevredeki komşularla selamlaştık. Gezdik. Arkadaşlarım vardı görüştüm. Özlemişim anne evini. Gerçekten aile kavramı çok güzel. Bir sorun yaşayınca sonuna kadar dayanıp dinleyecek kapasitede bir tek aile var. Değerlerini bilmemiz gerek. Kırgınlıklar yaşasakta son durağımız hep burası oluyor. Annemin beni desteklemesi, başarımın en büyük kaynağı aslında. Aldığım her karara saygı duyup, fikir vererek sürekli destekledi annem. O böyle olunca başarımın neredeyse hepsini onun sayesinde kazandım diyebilirim. Eh ne diyorduk? Evi özlemişim evet. Odama geçtim. Müzik setim hala köşede duruyordu. Müzik bağımlısı biriyimdir hem çalarım hem dinlerim. Lisedeyken bateri çalardım. Üniversiteye geçince bıraktım tabi. Duvarlarda posterler, yazılar. Çalışma masasındaki etiketler. Hepsi çocukluk ve gençlik yıllarımdan kalma. Anı hepsi. Anılarım çok değerlidir. Hepsi hazinedir benim için. Şöyle böyle derken odaya bakınırken, annem geldi.
- İngiltereden telefon gelmişti müsait olduğunda Peker bizi arasın dediler, dedi annem. Şaşırmıştım. Yoksa düşündüğüm şey miydi? "Kimlermiş anne?" dedim. "Lincoln ve Nisan dediler. " dedi. Ciddi derecede şaşırmıştım. Gerçekten onlarmış. Belki de beklediğim haber geldi dedim. İnanmıyordum bunun olacağına. "İçimden Afferin be Lincoln! " dedim. Meğer dışarıdan da demişim. Annem gülümsedi. "Yine neler oluyor?" dedi.
"Hemde neler oluyor, neler. "dedim.

Devamı gelecek...