Notes

ordan bakınca koskoca bir yolun ortasında gerine gerine yürüyorum, burdan bakınca aynı yolun kaldırımında küçük adımlarla düşmemeye çalışıyorum. nasıl. delirtir mi*

gözlerin o kadar yeşil ki, öpsem gözlerinden, dudağımda bir orman filizlenir

insanların kendi çukurlarında yaşadıkları sancıları okuyorsun; bazen duvarlarda, bazen kitaplarda. ama sen, kitaplara konu olmuş çukur hissinin dibini boylamışsın, çoktan. bununla nasıl başa çıkılır.

o balkondan atlamadın diye kaburgalarının kırılmadığını, o çiçeği bir şekilde koparmadın diye hiçbir zaman solmadığını; o yolun, bir şekilde sonundasın diye dizlerinin kanamadığını söyleyemeyeceksin. ayaktasın diye hiçbir zaman düşmedim diyemeyeceğin gibi.

bana öğrettiğiniz her şey için teşekkür ederim. boynumdaki soyut ipe, kemiklerimi ağrıtan yüklere, şu masanın üzerindeki içi boş kağıtlara bile teşekkür ederim. beni ben yapan her şeye ne kadar küfür etsem az. teşekkür ederim.

huzurumu bozan, beni yoran her şeye sırtımı döndüğüm ve bundan sonra dönebileceğim gücü kendimde bulduğum günden beri kafam çiçek.*

bir gülüşü var ki arkasında tonlarca enkaz.

ne kadar üzgün olduğumu umarım fark etmişsindir. eğlenmiyoruz burada, bir felaketi kutluyoruz.