Notes

pire için yorganı yaktım, sıyrık için kolumu kestim, seni silip atmam an meselesi.

söylenen hiçbir güzel sözün kalbime dokunamadığı, gülümsemelerimin gözlerime ulaşamadığı bu dünyada eğretiyim.*

bazı duvarlar aşılmaz. bazı duvarları en fazla sevdiğin bir renge boyarsın.

o cam kırıkları aslında yokmuş. o her şey senin beyninin içinde. sen o kapıyı açtığında talan bir sokak bekliyorsun ama her şey yolundaymış. yıkım çünkü beyninin içinde. çünkü savaş içinde. bombalar içinde. ölen çocukluk içinde. her şey. hepsi.
peki o acı nasıl öyle dışında neden öyle dışında ne şekilde hangi durumda kaç şiddetinde öyle sızlaya sızlaya. o acı peki nasıl düştü önüne, nasıl taktın ayağını nasıl öyle kapaklandın. nasıl anlamadı nasıl görmedi kimse. herkes oradaydı nasıl. kimse mi yani, çok komik. kimse.
sen bu yokluğun içinde, sen boşluğun içinde, kötülüğün içinde, sürekli kirlenen dünyanın içinde, bu tükenen çağın içinde, asla yetmeyen, hiç artmayan zamanın içinde. sen bu kadar acının içinde nasılsın?
bana rüyamda nasıl baktın. bunu anlatabilmek için dünyanın bütün dillerini öğrenmek istiyorum bana nasıl öyle çok aramış sonunda bulmuş gibi. ben bunu beynimde nasıl yarattım. ben seni beynimde hala nasıl bu kadar güzel ve temiz ve bembeyaz. ağlayamadım uyandım yastığımı çevirdim çünkü böyle gidersin sandım. ağlayamadım. saate baktım dört kırk. gidersin sandım.
kaburgam sızladı. etimden kemiğime saçlarıma tırnaklarıma dişlerime her milimetre. her hücre yaşayan burada olan her yanım. ben her güne bu sabah beni ne kadar dağıtabilirsin diye uyanıyormuşum. sen bu sabah şey yaptın, bak işte bu kadar. ayağımı yataktan sallayamadım. aferin canım, aferin.
o damarında dolanan kan seni rahatsız etmiyor. ama yerde gördüğünde nasıl tedirginsin bak. bazı şeyleri görmememiz gerekir çünkü. bu listeye yüzünü eklemememiz gerekir çünkü. lütfen öyle dağıtma artık benim toplayacak halim kalmadı. seni güzel hatırlamak için bazı geceleri unutmak gerekirmiş. bu senin benden çalışın değil benim ellerimle sunuşum.
sana anlatmakla duvara konuşmak arasında ağırlığı hep duvara verişim. sen o kadar yokmuşsun o kadar o kadar o kadar o.
delirmek o kadar kolaymış ki. sonra şey deyişin, ben o eşiği ne ara geçtim. çok aşıkmış senin aptal ayakların. yere basmadan geçtin.
lüt fen ar tık da ğıt ma bu ra la rı.
gerçek değil beynimde yarattım. o adam hiç olmamış hiç olmamış hiç olmamış ve hiç yok.
ama olsaymış. ama ihtimali çok güzelmiş. çok cennet. ama yok.

*intihar etmek için çıkılan balkondan çiçekleri sulayıp içeri girmek*

aşırı sinirli ve aşılı duygusalım. saatlerce hiç durmadan konuşmak ama aynı zamanda tek bi kelime dahi etmek istemiyorum. önce birine kafa göz dalmak, bi şarjör mermi boşaltmak sonra da hastane koridorunda ağlamak istiyorum.

kafa siken cinsten konuşasım var böyle sesimin en alt tonunda zorla yutkunarak derin nefesler alarak. karşımda kim varsa onu bir aylık depresyona sokacak. dirsekler dize, avuçlar alında sıkıntılı nefes aldıran cinsten. çok küfür etmek istiyorum ama etmeyeceğim

eksik şiirler yazabilirim. kilometrelerce yürüyüp, günlerce uykusuz kalabilirim. ama aklımın en arka odasından, seni kapı dışarı etmenin yolunu hiçbir kutsal kitapta bulamıyorum.*

kin tutmamak için güzel günleri düşünmek istiyorum. ve aklıma gelen tek şey bir daha asla size o günlerdeki gibi bakamayacak olmam. yoksa yaptığınız o aptal hatalar sikimde bile değil.

o cümlelerin ne ardı var ne arkası. ağzınızla ne güzel seviyorsunuz. hayatınızda sevginiz için elinizi minicik bir taşın altına sokmuşluğunuz yok. inandım yemin ederim, inanmıştım. alkışlamak gerekiyorsa bil ki ben ön sıradayım.