Notes

elimden geleni yaptım bile diyemiyorum. yapmadım. bunu dediğimi duysa en yakın arkadaşım çok kızardı. kızdı. balkonda oturuyorum. ne çok edebiyatı yapıldı balkonların. ama aynı anda orada şahit oldum her şeye, sokak lambası söndü. tren geçti karşı yoldan, ayağımın altı titredi. sigaramın külü halıya düştü. hiçbir şey olmamış gibi davrandım. hiçbir şey olmadı. naftalin kokan bir odaya girdim. yastığımı çok özledim. burnumun direği sızladı, naftalin kokusundan dedim. bir şeylerin arkasına sığınırım. kendimin de arkasına sığındım.
elimden geleni yapmıştım. en yakın arkadaşım bana hiç kızmadı. balkonda yaşadıklarım gerçekti. çok fazla şey oldu. buna daha çok kırıldım. yastığımı değil, seni çok özledim. burnumun direği naftalin kokusundan sızlamadı. şimdi bir odada küfür gibi çırılçıplak duruyorum. sığınacak bir kendim bile yok.

gereksiz tüm detayları hatırlayıp, en önemli detayı basit bir cümlenin içinde atlamışım gibi hissettirdin. bir sokak lambası daha söndü.*

herkesten sakladığım gerçekleri unuttum. söylediğim yalanlara dönüştüm. duvar renklerini, halı desenlerini ezberleyerek geçiştirdiğim duygularım, krizi avantaja çevirdiğim başarılarım, yürüyerek her şeyden kaçtığımı düşündüren inancım ile birlikte aynada hiç tanımadığım bir kadına bakıyoruz şimdi. biraz zayıflamış, saçları uzamış, yüzünde güneşten lekeler oluşmuş. dönüp dolaşıp tanıdık bir yüz arayarak bindiğim otobüsten kendimi tanımayarak indim. her köşesini ezbere bildiğim, her köşesine bir duygu bıraktığım şehirden gözlerimi kırpmadan geçtim. kelimelerle dans ederken, ayağımı birden kırmış yere yığılmış gibi kaldım. şimdi canımın yandığını bilmek, bunu gerçekten bilmek ve ağlamak istemek ama başaramamak. iyiyim çünkü, aynadaki kadın bana gülümsedi. tek bildiğim gerçek bu.

güzel insanlar var, birbirine bir o kadar zıtken bir o kadar da benzeyen. bardaklarda farklı içecekler, küllüklerde farklı izmaritler, boyunlarda farklı kokular, dudaklarda farklı tebessümler. fakat hep ortada birleştiren o muhabbetler, bazen hep bir ağızdan susuşlar. insan bunu bir kere gördükten sonra üzerine çok bir şey eklenmesin istiyor. bu burada böylece tüm güzelliğiyle kalsın.

uzaklığın bizi yabancı hâle getirmesine izin vermeyelim, çiçeklerin yaptığı gibi. çiçeklerin açması için ışığa ihtiyaçları var ama güneş çok uzak,ve bu yüzden bu dünyanın şimdiye kadar kucaklayabildiği göz alıcı lütuf ve muhteşem istikrarın en güzel biçimi. onları taklit edelim*

kaburgalarımın çiçek gibi açılarak içimi parçaladığını hissettim*

her balkon gizli bir darağacıdır. çık yataktan, bir sigara yakalım.

ne zaman ki bıçaktan keskin ateşten sıcak olsam ve dahi kesilseniz yansanız gözüm görmüyor olsa beni sevdiğiniz için, size yangın ortasında kalmışken bile serin yağmurlar gibi olarak nereden baksak kendi kafama sıktım.

dünleri unutur, mesafeleri aşar, seni de elbet öperim*