Notes

Soğuk bir Eylül sabahı Türkiye'de kasvetli bir hava vardı. Ülkede yolsuzuğun son noktasıydı. Halkın açlık, hiperenflasyonla uğraştığı dönemlerden biriydi ve 2047 yılında 21 yıllık "Türkiye Katlama Partisi" iktidarının son zamanları hissediliyordu. Ülkede seçime gidilecek ve o dönem faaliyet gösteren 4 partinin yüzdelik derecesi yakın oy alacağı düşünülüyordu. Halk bu kez 21 yıllık Sosyalist iktidarı düşürmeye kararlı bir şekilde sabahın ilk saatlerinde seçime yani sandıklara gidiyordu. Katılımın yüzde yüz olması bile beklenen bir seçimdi bu. O dönemin 4 siyasi partisinin ideolojileri hepsi birbirine zıttı ve 65 yıl önceki olan sağcı-solcu kavgaları yine baş göstermişti. Halkın çoğunluğunun desteklediği bir parti yoktu ve bu durumda tek başına iktidar olacak kadar oy alacak bir parti görünmüyordu. Durum böyle olursa koalisyon kaçınılmazdı ve şuan ki iktidar bile belki gelecek durumdan daha iyiydi. Çünkü ülke ortamında iç savaşa yol açabilecek haller gözüküyordu. Saatler akşamüstü 16.50'yi gösterirken halkın yüzde doksan yedisi sandıklara gitmişti. Saat 17.00'da da sandıklar kapanmış ve artık ülkenin geleceği verilen oylarla belli olacaktı. Hava kararmaya başlamış, sokaklarda insan sesleri yerini, rüzgarın sesine bırakmıştı.Halk heyecanla evlerinde televizyon başında sonuçları bekliyordu. Altı civarlarında seçim yasağı kalkmış ve devletin tek resmi kanalı olan Milli TV'de sonuçlar açıklanmaya başlamıştı. Sonuçlar çok şaşırtıcı ve garipti. Çünkü hiç beklenmeyen bir şekilde "Militarist Türkiye Partisi" seçimden yüzde elli dörtlük bir oy yüzdesi almış ve tek başına iktidar olabiliyordu. Parti başkanı Mehmet KARALI eski GenelKurmay Başkanı ve Hükümet Başkanı'ydı. Ülke içi bu kadar ideoloji savaşı varken tek parti nasıl olur iktidar olacak gücü kazabilirdi? Halk bunları düşünürken iyi mi kötü mü olduğunu kestiremiyordu. Ankara'dan 101 pare top atışı duyuldu. TBMM'nin önüne 25 zırhlı makam aracı ve 15 askeri motorsiklet çapraz konvoy halinde geldi. Onlara havadan eskortluk eden 5 tane T29 Atak helikopteri de bulunuyordu. Haberi alan Ankara halkı yavaş yavaş TBMM'nin bahçesine doğru dolmaya başlamıştı. Ankara ayazında hava iyice kararmış ve saatler 19.20 civarıydı. Bahçeye sığmayan halk sokaklara ve anayola taşmıştı. Sadece balkon konuşmasını bekliyor ve ne olacağını merak ediyorlardı. Yarım saatlik bekleyişin ardından halk söylenmeye başlamıştı ki meclis binasının ışıkları açılmaya başladı. Balkonda korumalar etrafa bakarken partinin Genel Başkan Yardımcısı çıkıp etrafı gözlemledikten sonra içeri girdi. Makam koltuğunda oturan başkana dönüp; "Halk heyecanlı başkanım, konuşmanızı bekliyorlar." dedi. Başkan, yardımcısına dönüp kafayı hafifçe salladı ve silkelenip oturduğu deri koltuktan kalkıp balkona doğru yürümeye başladı. Başkan balkona çıkıp halkın olumlu-olumsuz tepkisini beklemeden konuşmasına başladı.
"En değerli varlığımız sizler, HALK! Sizler gibi bizde bu sonuca şaşırdık. Beklemiyorduk. Ancak sizler, ülkenin geleceğini bize güvenip bizi destekleyerek bu gayede yanımızda oldunuz. Ülkenin kaybolan refahını, çöken ekonomisini, ordunun dağılan gücünü en kısa zamanda düzene sokacağıma emin olunuz. Verilen güven boşa çıkarılamaz. Hepinize iyi akşamlar."
Halk bu konuşmaları sessiz ve şaşkın bir halde dinledi. Başkan balkondan içeri girerken halkın alkışları arasında yüzünde ufak bir tebessüm ve mutlulukla halka dönerek sağ elini salladı ve içeri girdi. Saat 20.35 gibi halk bu konuşmalardan sonra biraz daha alkışlayıp oradan ayrılmaya başladılar. Türkiye'de bir seçim sonrası ülkenin yeni rejimi militarizm olmuştu ve sonrası ne olacaktı? Başkan vaatlerini yerine getirebilecek miydi hepsi şimdilik soru işaretiydi...