Notes

Çocuğunuz doğmadan önce kaç kitap okursanız okuyun, kaç video izlerseniz izleyin ya da kaç kursa katılırsanız katılın, bir noktadan sonra küçüğünüz doğduğunda, o anla yüzleşmek zorundasınız. Önce nefes almayı tamamen unutursunuz. Sonra o gözleriniz o kadar büyür ki alnınız yok olur. Ağzınız kulaklarınızda atmaya başlar, ikinizin de saçları ağrır. Ve tek yapabildiğiniz şey kendinize şunu sormaktır, ‘’Şimdi ne yapmam gerekiyor?’’
O an başınıza geldiğinde (henüz gelmediyse, bize güvenin-gelecek) bizi ebeveyn yapan şeylerin belki de sende bulunmadığını düşünmeye başlamak kolaydır. Nihayetinde, çocuğunuza bakmanın en iyi yolunu bilmiyorsunuz. Onun küçük, şirin, ufacık kafasında neler olduğunu göremiyorsunuz. Ve eğer bunun için renk değiştiren renkli şeritler olmasaydı, bezinin içinde neler olduğunu bile söylemezdiniz. Peki, çocuklarımızı anlamak neden bu kadar zor? Bu konuda daha iyi olmanın bir yolu var mı? Dahası, kendimizi geri dönüş gerektiren hayati durumlarda paniklemeyen yeni bir ebeveyn olmak mümkün mü? İşte bu tam da (akademik çalışmalara dayanır) öğrenmene yardımcı olabilecek kitap. Zaman içinde insan beyninin nasıl düşündüğü, öğrendiği ve geliştiği üzerine alıştırma yapan psikologlar, eğer ebeveynler çocuklarının akıllarına ulaşabilirlerse, neye ihtiyaçları olduğunu belirlemek ve bu ihtiyaçları çocuklara sağlamak için en iyi yolları biliyorlar. Aynı zamanda çocukları anlamanın çocukların düşünme tarzını anlamanın yetişkinlerinki kadar basit olmadığını da. Nihayetinde, yeni doğanlar henüz dilimizi konuşmayı öğrenemediler. Bu yüzden onlara ne düşündüklerini öylece soramayız. Konuşmaya başladıklarında bile, düşünce süreçlerinin karışıklıklarını konuşmaya daha az zaman ayırır, bütün sevimli, yanlış telaffuzlarını deşifre etmeye daha çok zaman harcarız.
Anni? Anne. Bigisaya? Bilgisayar. Peki, nasıl oluyor da araştırmacılar bir çocuğun aklından geçenleri anlayabiliyor? Cevap ortaokul fen bilgisi kitabımızdan geliyor; Deneyler. Örnek olarak, her yıl yedinci sınıf öğrencilerinin bilim projelerinde bulunan bu örneği kullanmak için bitkilerin nasıl büyüdüğünü merak ettiğinizi varsayalım. Kısaca, bir deney, bir teoriyi desteklemek ya da çürütmek amacıyla dikkatlice hazırlanmış bir testtir. Nedir bu hipotez? Temel olarak, deneyinizi gerçekleştirdiğinizde ne olacağını düşündüğünüze dair olası tahmindir. On iki yaşlarında öğrendiğiniz şeyler hakkında biraz bulanık olanlar için, işte bu subje ilgili hızlı bir hatırlatıcı: Bitkilere gübre vermenin onları daha hızlı büyüteceğini düşünebilir ya da tahmin edebilirsiniz. Deneyimlemek için iki aynı tohumu, iki aynı tencereye, aynı camın kenarına koyup her gün aynı miktarda su verebilirsiniz. Aralarındaki tek fark bitkilerden bir tanesine aynı zamanda gübre de vermenizdir. Önümüzdeki birkaç haftada hipotezinizin doğru mu yanlış mı olduğunu söyleyecek olan her bir bitkinin ne kadar hızda büyüdüğünü gözlemleyeceksiniz. (İpucu: Gübreli olan daha hızlı büyür. Ah!)Deneyler, tarih boyunca insanların çocuk felci, uzay yolculuğu, kızarmış tavuk ile waffle’ın uyumu gibi birçok önemli keşif yapmasına yardım etti.